شهر هوشمند و مدیریت هوشمند شهری

«شهر هوشمند» یک سیستم مرکزی دارد که اجزای بسیار زیادی قابلیت انطباق و تعامل با آن را دارند.این اجزا شامل انسان‌ها و سایر پدیده‌های هوشمند با سطح آگاهی مناسب،‌ قابلیت یادگیری، قابلیت برقراری ارتباط و… هستند.تعامل بین اجزا در قالب یک شبکه دیجیتال انجام می‌پذیرد

این سیستم برای شبکه‌های زیر ساختی مانند حمل و نقل، انرژی، مخابرات و خدمات اورژانس مناسب است. هنگامی که این شبکه‌ها هوشمندانه به هم متصل می‌شوند قادر خواهیم بود درک کاملی از شرایط موجود داشته باشیم و تحت این شرایط برنامه‌ریزی،‌ تصمیم گیری و عمل کنیم.

اولین تجربه « مدیریت هوشمند سیستم‌های بزرگ شهری» در پروژه «Smart city : Hoboken » در شهر هوبوکن واقع در نیوجرسی ایالات متحده به اجرا درآمده است. شبکه‌های اصلی در سرتاسر شهر نصب شده‌اند و شهروندانی که دارای گوش‌های تلفن همراه هوشمند هستند قادرند ترافیک شهر، میزان مصرف انرژی، سیستم‌های مخابراتی، خدمات مختلف شهری،‌ خدمات اورژانس، زیرساخت‌ها، پارک‌ها، میزان امنیت و پایداری زیست‌محیطی در سطح شهر تحت نظر داشته باشند.بعد از هوبوکن درشهرهای دیگری نیز مانند فیلادلفیا(ایالات متحده)، فرایبورگ(آلمان) و کالی(کلمبیا) پروژه هوشمندسازی پیاده شده‌است.

فراهم بودن اطلاعات به شهروندان کمک می‌کند تا انتخاب‌های مناسب‌تری برای اهداف مختلف خود اتخاذ کنند و به نتایج مطلوب‌تری برسند. این انتخاب‌ها ممکن است پیدا کردن جای پارک اتومبیل، نزدیکترین سوپرمارکت،… تا انتخاب مکانی مناسب جهت خرید منزل، فرصت‌های شغلی در دسترس، انتخاب مناسب‌ترین پرواز در کمترین زمان…. همچنین دولتمردان و مسئولین قادر خواهند بود نظرات خود را در کوتاه‌ترین زمان و به پایدارترین حالت با محیط‌زیست و مردم در جریان کار قرار دهند.