ایمنی، بهداشت و محیط زیست
معرفی تجهیزات اعلام و اطفا حریق
هشدار آتش واحدی است که از چند دستگاه
تشکیل شده است. این وسیله با استفاده از سیگنال‌های دیداری و شنیداری مردم
را از احتمال آتش سوزی، دود یا مونوکسید کربن در منطقه تحت پوشش مطلع می
کند. هشدارهای آتش سوزی معمولا در تجهیزات اعلام حریق نصب می شوند تا منطقه
ای مسکونی و ساختمان های تجاری را تامین پوشش دهند.
سیگنال
هشدار یا صدای آژیر یا یک چراغ چشمک زن است یا می تواند هر دو را شامل
شود. برخی از تجهیزات آتش نشانی دارای هشدار هایی همچون فرستادن پیام صوتی
یا تماس تلفنی هستند.
چرا باید از تجهیزات اعلام حریق استفاده کنیم؟
نصب تجهیزات اعلام حریق یکی از اساسی‌ترین کارهایی است که باید برای افزایش امنیت محیط مسکونی
یا کار خود انجام دهید. با سیستم اعلام حریق، در صورت بروز آتش سوزی، در
اسرع وقت به شما اطلاع داده می شود تا بتوانید آن را خاموش کرده یا فرار
کنید.
در واقع اولین اقدام برای حفظ جان و اموال خود و عزیزانمان در زمان آتش سوزی، نصب تجهیزات اعلام حریق است.
عملکرد
سیستم اعلام حریق به شیوه ای است که در زمان‌های ضروری به افراد هشدار می
دهد که بتوانند برای محفاظت از خود و دیگر اشخاص اقدام کنند.
روش
تشخیص آتش سوزی هر چه باشد، اگر زنگ خطر به صدا در آید، آلارم ها به افراد
داخل ساختمان هشدار می دهند که ممکن است آتش سوزی رخ دهد و باید تخلیه
شود.
سیستم اعلام حریق همچنین ممکن است دارای یک سیستم اعلان از راه دور باشد که می تواند از طریق ایستگاه مرکزی به آتش نشانی هشدار دهد.
انواع تجهیزات اعلام حریق
در
هسته تجهیزات اعلام حریق، دستگاه های تشخیص، از آشکارسازهای دود هوشمند
پیچیده تا واحدهای دستی ساده، مجموعه وسیعی از این تجهیرات وجود دارد؛ اما
ما می توانیم آن ها را به گروه هایی زیر تقسیم کنیم:
آشکارسازهای حرارتی
آشکارسازهای دود
آشکارسازهای مونوکسید کربن
آشکارسازهای چند سنسور
نقاط تماس دستی
پنل اعلام حریق
کنترل
پنل اعلام حریق که معمولا به اختصار FACU نامیده می شود، “مغز” تجهیزات
اعلام حریق است. پیام هایی را از دستگاه های آغازگر دریافت می کند که به آن
ها ورودی نیز گفته می شود و عملکردهای زیر را انجام می دهد.
روشن
کردن اعلان ها: با دریافت سیگنال از ورودی ها، FACU دستگاه های اعلان
لازم را روشن می کند که به آن ها خروجی نیز گفته می شود. این به افراد
هشدار می دهد که مشکلی رخ داده است.
فراخوان
آسانسور: FACU همچنین آسانسورها را فرا می خواند که این امکان را برای
انتقال آسانسور به مناطق پر از شعله یا دود از بین می برد.
خاموش
شدن سیستم تهویه مطبوع: در صورت تشخیص دود در مجرای هوا، بسیاری از سیستم
های اعلام حریق واحد انتقال هوا را خاموش می کنند؛ بنابراین از انتشار دود
به سایر قسمت های ساختمان جلوگیری می شود.
اطلاع
از مرکز نظارت بر زنگ هشدار: FACU همچنین یک ایستگاه مانیتورینگ زنگ
هشدار از راه دور را هشدار می دهد که به نوبه خود، خدمات اضطراری را مطلع
می کند.
انواع پنل های اعلام حریق
پنل اعلام حریق می تواند یکی از دو نوع باشد:
آدرس
پذیر: پنل های آدرس پذیر تمام اجزای زنگ هشدار را به صورت جداگانه کنترل
می کنند. هر دستگاه دارای یک آدرس مجزا است که به پنل اجازه می دهد تا
وضعیت خود را بشناسد، مانند اینکه آیا در حالت عادی کار می کند، در زنگ خطر
یا در زمان مشکل. به عنوان مثال، سیستم های آدرس دهی به کسانی که در میز
پذیرش هتل کار می کنند اجازه می دهد با مشاهده صفحه نمایش زنگ هشدار، محل
دقیق رویداد را بدانند.
غیرآدرس
پذیر: این نوع سیستم همه دستگاه های راه انداز را در مناطق قرار می دهد؛
به این معنی که کاربران از نظر فیزیکی باید هر دستگاهی را در آن منطقه
بررسی کنند تا در حالت زنگ هشدار پیدا شود. به عنوان مثال، اگر یک سیستم
غیرآدرس پذیر دارید و زنگ هشدار به صدا در می آید، چیزی شبیه به “Alarm
Zone 3، Fourth Floor” به شما می گوید.
اکثر
مالکان و مدیران املاک سیستم های آدرس پذیر را ترجیح می دهند؛ زیرا به شما
اطلاع می دهند که محل زنگ هشدار چقدر است و وضعیت را خیلی سریع تر ارزیابی
می کنند. برخی از پنل های اعلام حریق نیز می توانند ایستگاه های
مانیتورینگ زنگ هشدار از راه دور را مطلع کرده و سپس با خدمات اورژانس تماس
بگیرند. اکثر قوانین اجازه نمی دهند که مستقیما با آتش نشانی تماس بگیرند.
سه حالت سیستم اعلام حریق
پنل های اعلام حریق به طور مداوم وضعیت سیستم اعلام حریق را کنترل و نشان می دهند. برای اکثر سیستم ها سه حالت ممکن وجود دارد.
عادی: منظور از “عادی” این است که همه وسایل، دستگاه ها، مدارات و سیم کشی به درستی کار می کنند و هشدار فعال وجود ندارد.
زنگ هشدار: این وضعیت یک زنگ فعال را نشان می دهد.
مشکل:
اگر سیم کشی باز یا کوتاهی در مداراتی ایجاد شود که دستگاه های راه انداز و
پنل اعلام حریق را به هم وصل می کند یا اگر اتصال خط تلفن سیستم کار نمی
کند، سیستم در وضعیت “مشکل” قرار می گیرد که کنترل پنل نمایش خواهد داد.
شستی اعلام حریق
شستی
از تجهیزات اعلام حریق است که یک سوئیچ کوچک برای خاموش و روشن کردن دارد.
در صورت آتش سوزی، افراد شیشه موجود را می شکنند یا کلید را فشار می دهند و
آژیر به صدا در می آید.
بهتر است شستی اعلام حریق در مسیر خروجی ساختمان نصب شود تا مردم به محل آتش نزدیک نشوند و شستی قابل دسترسی و مشاهده باشد.
رنگ
این محصول قرمز است و عبارت FIRE روی آن حک شده است. فاصله مناسب نصب دسته
حداکثر ۳۰ متر و ارتفاع استاندارد آن از زمین ۱/۴ متر است.
دتکتور اعلام حریق
دتکتور
اعلام حریق یکی دیگر از تجهیزت اعلام حریق است. در واقع دستگاهی است که می
تواند آتش را تشخیص دهد و سیگنال را به مدار زنگ هشدار دهد. آشکارسازهای
آتش می توانند دود، شعله و حرارت یا هر ترکیبی از این عوامل را تشخیص دهند.
این روزها به ندرت از آشکارسازهای شعله در کشتی ها استفاده می شود. از
آشکارسازهای حرارتی در مکان هایی مانند گالری و لباسشویی استفاده می شود.
آشکارسازهای دود در فضاهای ماشین آلات، محل های اقامت و محل حمل بار
استفاده می شود.
چهار نوع دتکتورهای
اعلام حریق عبارت اند از: یونیزاسیون، فوتوالکتریک، یونیزاسیون و حرارت.
تفاوت در این چهار نوع در نحوه تشخیص آتش مشاهده می شود. بدیهی است گرما که
توسط دما ایجاد می گردد؛ در حالی که سه نوع دیگر از دود ناشی می شود.
آژیر اعلام حریق
آژیرهای
اعلام حریق که به طور کلی شنیدنی یا قابل مشاهده هستند، سیگنال‌های
مکانیکی یا الکتریکی یا اطلاعاتی هستند که نشان دهنده حادثه آتش سوزی است
که نیاز به اقدامات اضطراری مانند اطفاء حریق، خدمات اضطراری و تخلیه از
ساختمان یا منطقه آسیب دیده دارد.
بسته
به مکان، ساکنان محل، محیط سر و صدا، الزامات قانونی و انتخاب ها، انواع
مختلفی از آژیر ها و ترکیب آن ها وجود دارد. انواع مورد استفاده به صورت
مجرد یا ترکیبی عبارت اند از:
بل یا گونگ – دستی یا برقی
آژیر – برقی
Hooter – برقی
سیستم های ارتباطی زنگ خطر اضطراری – الکتریکی
چراغ هشدار چشمک زن یا دوار – برقی
سیستم اعلام حریق شامل سه مرحله اصلی است:
تشخیص:
دستی (در صورت مشاهده شعله یا دود و بوی سوختگی) یا اتوماتیک (آشکارسازهای
حرارت یا دود). احتمال تشخیص آژیر کاذب با تشخیص خودکار وجود دارد.
شروع
سیگنال – دستی (الکتریکی یا دستی) ، نیمه اتوماتیک (از طریق یک پنل سیستم
که نیاز به تأیید دستی دارد) یا اتوماتیک (احتمال هشدارهای کاذب وجود دارد)
اعلان سرنشین – دستی، نیمه اتوماتیک (تشخیص خودکار، تأیید و اطلاع رسانی دستی) یا خودکار (احتمال هشدارهای اشتباه وجود دارد).
برخی از آژیرهای حریق با سیستم های اطفاء حریق خودکار ترکیب شده اند؛ بنابراین به عنوان هشدار سرنشین و هشدار تخلیه عمل می کنند.
بیم دتکتور
کاربرد
بیم دتکتور یا آشکارسازهای پرتو در مناطق وسیع باز مانند دهلیزها، انبارها
و غیره عادی شده است. آشکارسازهای پرتو در مقایسه با استفاده از تشخیص
نقطه مقرون به صرفه هستند و برای ارتفاعات بسیار بالاتر از محدوده عملکرد
تشخیص معمولی دود هستند.
این دستگاه
دود را از طریق پرتوی نور از یک فرستنده گیرنده در سراسر منطقه حفاظت شده
به بازتابنده ای که سیگنال نور را به واحد فرستنده وصل می کند، تشخیص می
دهد. ورود دود به مسیر پرتو باعث کاهش سیگنال نوری و در نتیجه ایجاد زنگ
خطر می شود.
تشخیص پرتو برای
کاربردهایی در محیط هایی مانند دهلیز، آشیانه هواپیما، انبارهای سردخانه،
انبارهای حمل و نقل، پارکینگ های سرپوشیده، سالن های ورزشی، استادیوم ها،
سالن های کنسرت، انبارها و تونل ها بسیار مناسب است.
مناطق
با حرکت زیاد هوا مشکل خاصی برای آشکارسازهای نوع نقطه ایجاد می کند؛ زیرا
انتشار دود در شرایط عادی ممکن است رخ ندهد. از آنجا که سرعت زیاد هوا
ممکن است دود را از محفظه سنجش خارج کند، باید به عملکرد آشکارساز نقطه ای
در جایی که سرعت هوا از ۱۵۰۰ پا در دقیقه بیشتر است، توجه شود.
آرشيو مطالب...